Dziś w naszej poradzie poruszymy temat błędu, który pojawia
się nagminnie, a który kaleczy nasz język. Chodzi mianowicie o ubieranie, ale nie siebie, kogoś czy
choinki, lecz na przykład ubieranie butów!
Z pewnością każdy z nas spotkał
się z użyciem tego słowa w takim kontekście:
Ubieraj buty i wychodzimy.
Ja już ubrałem płaszcz, czekam tylko na ciebie.
Niektórzy użytkownicy języka
stosują słowo ubierać zamiennie z wkładać coś na siebie, podczas gdy jest
to zupełnie niepoprawne użycie. Buty można włożyć
(założyć). Przestarzale można się obuć (obuwać) albo rozbuwać,
czyli zakładać bądź zdejmować buty z nóg. Natomiast aby ubrać buty musiałyby
być one żywą istotą :)
Poprawnie powinniśmy więc mówić:
Ubierz się w sweter; Włóż (załóż) sweter zamiast
Ubierz sweter.
Włóż (załóż) buty zamiast Ubierz
buty.
Co ciekawe osoby, które mówią, że
ubierają buty nie powiedzą przy ich
zdejmowaniu, że właśnie rozebrali buty.
Może to być dobry argument przy przekonywaniu do poprawnej formy.
Niestety ubieranie części
garderoby to błąd, który nie świadczy dobrze o kompetencji językowej osoby,
która takich form używa. Jest to regionalizm pochodzący z południa Polski,
który przedziera się do naszego języka, ale forma ogólnopolska nadal jest
jednoznaczna i nie należy jej ignorować. Pamiętajmy zatem aby nakierowywać
naszych rozmówców na dobre tory i przypominać o tym, że buty – gdyby mogły –
ubierałyby się same. Póki co mogą być tylko wkładane lub zdejmowane :) A jeśli
ktoś musi ubierać rzeczy nieożywione, to niech to będzie choinka na święta :)
